Deze blog gaat over mijn persoonlijke zoektocht naar hoe autisme en geloven samen gaan.
Opgegroeid in een dorp in het oosten van het land in een gezin waar geloof vanzelfsprekend was. Thuis, op school en in de kerk raakte ik vertrouwd met de bijbel en met het geloof. Ik volgde catechisatie en deed belijdenis. Ook voor mij was geloven vanzelfsprekend.
Tot ik ging studeren, in Utrecht naar de kerk ging en ontdekte dat geloven misschien toch wel iets anders was dan waar ik mee was opgegroeid. Het kinderlijke vertrouwen, dat bij mij lang is blijven hangen, was er niet meer. En toen kwamen de vragen, heel veel vragen. Vragen waarvan ik merkte dat ze steeds weer terug bleven komen zonder dat ik er een antwoord op wist te vinden. En dat frustreerde me enorm. Want waarom begreep ik het nou niet? Waarom viel het kwartje niet?
In 2016 kreeg ik de diagnose autisme. Iets dat me veel leerde over mezelf. En ook over mijn verhouding tot God en geloof. Ik ging begrijpen waarom ik er zo’n moeite mee had, dat ik niets fout deed, maar dat autisme en geloven om een aantal redenen met elkaar botsen. Als gevolg van alle mails en vragen die ik op hem afvuur, kwam mijn predikant met de suggestie om een boek te schrijven over geloven met autisme. Laat ik eerst maar eens beginnen met een blog.