Bijna een jaar geleden begon ik vol goede moed aan het lezen van de ‘Bijbel in een jaar’. Eigenlijk in de hoop dat het me op die manier wel zou lukken om wat meer in de Bijbel te lezen. Toch liep ik al snel vast. Ik bleef bij alles wat ik las met zoveel vragen zitten.
Als je het achter elkaar leest, vallen je wel bijzondere dingen op. Vooral ook heel veel herhalingen trouwens. En waarom je in Genesis twee keer vlak na elkaar een verhaal leest waarin de naam van Jakob veranderd wordt in Israël… dat is mij toch echt een raadsel. Maar dat terzijde.
Een van de kenmerken van autisme is dat je sterk gericht bent op details. En dat is wat mij bij het lezen in de weg zit. Bijna elke zin roept wel vragen bij me op die ik niet makkelijk aan de kant kan zetten (want ja, iemand met autisme wil ook heel graag antwoorden). En door al die vragen en details, kan ik me niet richten op de grote lijn van een verhaal.
De vragen die bij me opkomen, hebben een heel wisselend karakter.
Ten eerste is het zo dat ik door het taalgebruik regelmatig niet begrijp wat er staat. Omdat het te figuurlijk of beeldend is. Een goed voorbeeld daarvan vind ik het begin van Johannes (en ja, ik weet dat veel mensen dat juist mooi vinden). Om het toe te lichten eerst de tekst en dan de vragen die het bij mij oproept.
Johannes 1: 1-4 (NBV)
In het begin was het Woord, het Woord was bij God en het Woord was God.
Het was in het begin bij God.
Alles is erdoor ontstaan en zonder dit is niets ontstaan van wat bestaat.
In het Woord was leven en het leven was het licht voor de mensen.
Hoe kan het Woord bij God zijn en tegelijkertijd God zijn? Hoe kan een woord überhaupt God zijn? Wat betekent het Woord? Hoe kunnen dingen ontstaan door het Woord? Hoe kan er in een Woord leven zijn? Bedoelen ze met het Woord soms Jezus? Maar alles is toch niet ontstaan door Jezus?
En zo gaat het in mijn hoofd dus maar door.
Een ander deel van de vragen die in me opkomen hebben met een wat meer diepere laag te maken, zijn misschien wat meer theologisch te noemen. Zoals bijvoorbeeld die vraag aan het begin: waarom er twee keer een verhaal in Genesis staat waarin Jakob de naam Israël krijgt.
Als laatste zijn een deel van de vragen gericht op emoties, zijn er teksten waar ik boos of verdrietig van word. Al heeft dat deels denk ik ook wel te maken met het niet kunnen (be)grijpen.
Kortom, zoveel vragen dat ik afhaak. Niet iets waar ik trots op ben. Hoe het wel kan lukken, daar ben ik nog niet uit.
Er bestaat ook een strip-Bijbel. Dat vind ik fijn, want dit maakt de verhalen heel beeldend. Het heet De Bijbel in strip.
Waar ik ook veel aan heb is Het nieuwe Leven, praktisch geloven. Dit is een studieBijbel in een taal die iedereen kan begrijpen, waarbij de vertaling van Het Boek wordt gebruikt. Hier staat heel veel achtergrondinformatie in en op een fijne manier beschreven. Je kunt ook per vers een uitleg vinden. En er wordt steeds ingegaan op “Wat betekent dit voor jou in jouw eigen leven?“ Dit is wel een heel duur boek. Ik had het eerst van de bibliotheek geleend om te kijken of het wat voor mij was.
Ook helpt het mij om boeken over de Bijbel en over Jezus te lezen, zoals Jezus leven van Henk Stoorvogel en Onze redder heel dichtbij van Max Lucado. Daardoor ga ik beter begrijpen wat er in de Bijbel staat en wat er bedoeld wordt.
En tot slot: stel niet te hoge eisen aan jezelf. Je hoeft niet de hele Bijbel van kaft tot kaft te lezen. Het is wel fijn als je in grote lijnen weet wat erin staat. Maar God heeft jou en mij zo gemaakt dat het verwerken van informatie moeilijk voor ons is. Wij hoeven het daarom ook niet op dezelfde manier te doen als andere mensen. Wat veel belangrijker is, is dat je Zijn liefde kunt ervaren in je leven, op wat voor manier dan ook. Je hoeft eigenlijk maar één zin uit de Bijbel te kennen: God is liefde.
Het probleem van in de Bijbel lezen ken ik maar al te goed. Ik heb al veel Bijbels uitgeprobeerd. Ik was ook vol goede moed aan de Bijbel in één jaar begonnen, maar voor mij is dat veel te veel informatie. Waar ik wel veel aan had, was Bible In One Year, een website van de grondlegger van de Alpha cursus. Elke dag krijg je drie teksten, dezelfde als in De Bijbel in één jaar. Ik had ervoor gekozen om dagelijks twee teksten te lezen (Psalmen/Spreuken/Prediker en het Nieuwe Testament). Dan las ik de tekst uit het Oude Testament niet. Hier wordt veel uitgelegd van wat er bedoeld wordt, het wordt van een context voorzien en het maakt het persoonlijk. Toch lukte het mij niet om het vol te blijven houden. Maar ik ben niet iemand van een vaste structuur. Als jij dat wel bent, kan het voor jou misschien wel werken. Dit zou je uit kunnen proberen. Ik heb nu ook een Bijbel gevonden die ik fijn vind om te lezen: Tiener Bijbel (het mysterie onthuld) van Willem de Vink. Hij schrijft heel liefdevol en geeft daarnaast ook nog duidelijke informatie. Dan sla je een heleboel details over en krijg je de grote lijn van het verhaal mee.
Een ander probleem waar jij over schrijft is “Hoe kan dat nou?” Het helpt mij heel erg om elke keer weer te bedenken dat God een mysterie is, dat wij met ons verstand niet kunnen bevatten. Ook mensen zonder autisme kunnen dat niet. En de Bijbel is van dezelfde God afkomstig. De Bijbel is ook een mysterie waarin diepe lagen verborgen liggen. Probeer de Bijbel niet te lezen als een verslag van gebeurtenissen, want dat werkt niet en zo is het ook lang niet altijd (alleen maar) bedoeld. Als je kunt accepteren dat je de Bijbel niet kan begrijpen en dat niemand dat kan, ben je al een heel stuk verder. Mij helpt het om voor het lezen van de Bijbel in gebed aan de Heilige Geest te vragen of Hij mij duidelijk wil maken wat God mij met deze tekst wil vertellen. Dan gaat het niet meer om wat het algemeen kan betekenen, maar om God die de Bijbel wil gebruiken om mij dichter bij Hem te brengen. Soms krijg ik dan bepaalde gedachten tijdens het lezen die helpend zijn, of bepaalde zinnen trekken mijn aandacht. Dat is dan de kern voor mij van wat ik lees.
Is het een idee om met een kinderbijbel te beginnen?